نشانه شناسی گفتمان اسلام سیاسی مردم سالار آیت الله سیستانی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

چکیده

جامعه قومی- فرقه ای عراق، بعد از سقوط بغداد در سال 2003 صحنه رقابت و منازعه گفتمان های متعددی بوده است. با توجه به تاثیرات بارز آیت الله سیستانی بر روند تدوین قانون اساسی و دولت سازی در شرایط جدید آن کشور، دال های گفتمان اسلام سیاسی مردم سالار ایشان و عوامل هژمونیک شدن آن در کشور عراق نه تنها برای محققین غربی بلکه برای مسلمانان، امری سوال انگیز بوده است.
علیرغم وجود شباهت های متعدد گفتمان آیت الله سیستانی با گفتمان های صد ساله اخیر حوزه علمیه نجف و قم و از طرف دیگر با گفتمان لیبرال دموکراسی، می توان گفت که این گفتمان، گفتمانی صرفا شیعی نیست بلکه گفتمان توحیدی بدیع و بی سابقه ای است که «اسلام و رضایت عامه» به عنوان دال برتر ، دیگر دال ها را به هم پیوندی چند جانبه زده و تحت تاثیر مغناطیس معنایی خود، معنای خاصی به هر کدام از آنها بخشیده است، و از آنجا که در گفتمان آیت الله سیستانی، توحید معنا بخش کلیه دال ها بوده و لیبرال دموکراسی جایگاهی را برای دین در صحنه تصمیم سازی و تصمیم گیری قائل نمی باشد شکاف عمیقی بین این دو گفتمان ظاهرا شبیه به یکدیگر وجود دارد.
این مقاله معتقد است که اگر چه اسلام سیاسی مردم سالار آیت الله سیستانی بالاترین ظرفیت در هژمونیک شدن در بین گفتمان های رقیب در عراق را دارد اما جامعه فعلی این کشور به دلیل ضعف های بنیادین نهادهای مردم سالارانه، آمادگی بهره مندی از ظرفیت های وحدت بخش این گفتمان را نداشته و چه بسا با به حاشیه راندن آن، شکافهای اجتماعی – سیاسی آن کشور را تشدید کند و با قوت گرفتن موضع طرفداران تشکیل مناطق فدرال اهل سنت عرب و شیعه، وحدت ارضی عراق را به خطر افتاده و احتمال تجزیه این کشور را افزایش دهد.
مقاله حاضر با بهره گیری از الگوی تجزیه و تحلیل گفتمان لاکلا و موفه، نشانه های گفتمان اسلام سیاسی مردم سالار آیت الله سیستانی در عراق بعد از اشغال را، مورد مطالعه قرار می دهد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Semiology of Ayatollah Sistani’s Democratic Political Islam Discourse

نویسندگان [English]

  • amirmohammad haji yousefi
  • abolghasem arefnejad
چکیده [English]

The Iraqi sectarian-ethnic society has been unified by force since its establishment till Saddam`s downfall which intensified its social divides and tended to political disintegration. New circumstances paved the way for the existing political discourses competition for hegemony and transforming their elements to moments. Regarding the influence of Islam in the Iraqi society, Ayatollah Sistani’s democratic political Islam discourse has a high potential capacity. Although the discourse has many similarities to shi’ite and democratic approaches, its articulation clarifies the uniqueness and novelty of the discourse that “Islam and general consensus” as its nodal point conjoins signifiers and creates a new meaning through its magnetical meaning. Ayatollah Sistani’s discourse has achieved many successes during the critical situation after the collapse of the Baath regime but its stabilized hegemony depends on Iraqi civil society status and its authorities’ accountability which have faced many grave uncertainties. This article analyzes democratic political Islam signifiers and compares and contrasts them with the competing discourses by referring to critical discourse analysis of Laclua and Mouffee.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Ayatollah Sistani
  • Iraq
  • political Islam
  • Democracy